کشف قدیمی ترین طناب از دوران نئاندرتال!
به گزارش دیار سلمان، در تازه ترین کشف باستان شناسان، تعداد کمی از الیاف گیاهی پیچ خورده در یک ابزار سنگی باستانی یافت شد که نشان می دهد که انسان های نئاندرتال (گونه ای از انسان های اولیه که بین 230000 تا 40000 سال قبل زندگی کرده اند) قادر به بهره گیری پیشرفته از الیاف و رشتن آن ها برای ساخت طناب بودند. خبرگزاری ان پی آر آمریکا، طی گزارشی به بررسی این یافته نو دیرینه شناسان پرداخته است.
تار های ساخته شده از الیاف پیچ خورده امروزه آنقدر همه گیر هستند که همه جا می توان آن ها را دید و به راحتی به کار برد. اما آن ها یک فناوری مهم برای بقای بشر هستند که می توان از آن ها در ساخت بسیاری اشیاء، از لباس گرفته تا کیف و سرپناه استفاده کرد. بر اساس گزارشی که در ژورنال Science Reports در خصوص این کشف ارائه شده، این تکه رشته، روی یک ابزار سنگ چخماق حفظ شده است که قدمت آن به حدود 41000 تا 52000 سال پیش باز می شود. این ابزار هم به نوبه خود از یک پناهگاه سنگی غار مانند در جنوب فرانسه به دست آمده که زمانی مسکن انسان های نئاندرتال بوده است.
این کشف در کنار کشفیات مشابه، ثابت می کند که نزدیکترین خویشاوند منقرض شده ما انسان ها، برخلاف آنچه که دانشمندان از مدت ها پیش مطرح می کنند، چندان ناشناخته نیستند. بروس هاردی، دیرینه شناس کالج کنیون در اوهایو می گوید: نئاندرتال ها، آخرین گونه در پیوند با ما هستند. این موجودات که بسیار شبیه به ما هستند، هنوز به نظر برخی دانشمندان آنقدر باهوش نبودند که بتوانند به بقای خود ادامه دهند. وی خاطرنشان می کند که نئاندرتال ها به میزان کافی باهوش بودند که بتوانند صد ها هزار سال ماندگار بمانند تا اینکه سرانجام در حدود 40 هزار سال قبل ناپدید شدند.
با این حال درک زندگی نئاندرتال ها همیشه سخت بوده است چرا که باستان شناسان معمولاً فقط بقایای استخوانی آن ها، استخوان های حیوانات و ابزار های سنگی را می یابند. هاردی در این خصوص می گوید: تقریباً هر آنچه را که می خواهیم ببینیم از بین رفته است؛ بنابراین ما باید سعی کنیم راه هایی را پیدا کنیم تا از طریق داشته های موجود، بتوانیم دقیق ترین نتایج را استخراج کنیم و بر دانش خود بیفزایم.
او توضیح می دهد که بر روی سطوح ابزار های سنگی، گاهی اوقات می توان باقیمانده موادی را پیدا کرد که در شرایط دیگر ممکن است از بین بفرایند. با این حال هنوز به درستی معلوم نیست که چرا چنین باقیمانده هایی بر روی سطوح ابزار سنگی از بین نمی فرایند. با این حال اگر چنین ابزاری روی ماده دیگری قرار گیرد، ممکن است نوعی کپسول یا میکرو محیط ایجاد کند که بتواند مانع از بین رفتن آن شود. هاردی می گوید: غلات، نشاسته ها و تکه های گیاهان، مو، پر ها و چیز هایی از این دست، می توانند در چنین شرایطی سالم بمانند.
وقتی هاردی در حال بررسی یک ابزار سنگی، از طریق یک میکروسکوپ بود، ناگهان متوجه یک تکه سفید بر روی این ابزار شد. او می گوید: این تکه سفید یک توده از الیاف پیچ خورده بود. به محض اینکه آن را دیدم، می دانستم که چیز مهمی است. بررسی های بیشتر با میکروسکوپ قدرتمندتر نشان داد که این توده الیاف، چیزی شبیه به یک ساختار کلاسیک برای ساختن رشته طناب است. هاردی با بیان اینکه این ماده از الیاف ساخته شده از پوست داخلی نوعی درخت همیشه سبز است، گفت: آنچه پیدا کردیم قطعه کوچکی از یک طناب سه رشته است. وی اضافه کرد: در این طناب سه دسته الیاف وجود دارد که در خلاف جهت عقربه های ساعت پیچیده شده اند. سپس این دسته ها، به شکلی دیگر و در جهت عقربه های ساعت پیچیده می شوند تا در کنار یکدیگر یک بند یا رشته طناب را ایجاد کنند.
پیش از این، قدیمی ترین قطعه طناب شناخته شده مربوط به حدود 19000 سال پیش و از مکانی در سرزمین های اشغالی یافت شده بود. دانشمندان همچنین از 27000 سال پیش چیزی را که مانند الیاف بافته شده بود، در گل رس یافته اند. ماری هلن مونسل از موزه ملی تاریخ طبیعی پاریس و از اعضای تیم تحقیقاتی که روی این کشف نو کار کرده اند، می گوید: غیرممکن است که ساختار پیچ خورده یافت شده در این ابزار به صورت طبیعی ایجاد شده باشد و حتماً با مداخله دست بشر ایجاد شده است. وی اضافه کرد: این یک مسئله بسیار شگفت انگیز است. وی با تأکید بر محل کشف این اثر و همچنین یافته شدن تعداد زیادی استخوان و ابزار های انسان های اولیه، خاطرنشان می کند: معین است که این محل و این ابزار مربوط به نئاندرتال ها است و نه انسان های مدرن آناتومیک که تازه حدود 40000 سال پیش در اروپا ظاهر شدند.
با این حال جان شی، دیرینه شناس دانشگاه استونی بروک در نیویورک، در این زمینه ابراز تردید کرده است. وی گفت: این ایده که این تکه بند لزوماً از طریق نئاندرتال ها ساخته شده، قابل تردید است. حتی اگر بقایای نئاندرتال در همان نزدیکی پیدا شود، شما هنوز هم باید فکر خود را باز نگه دارید. این تنها بدان معناست که نئاندرتال ها در آنجا حضور داشته اند در حالی که باز نمی توان رد کرد که شاید انسان ها هم در آن زمان و در آن مکان وجود داشته اند.
با این وجود، وی می افزاید: ما مدتهاست که مشکوک هستیم که انسان های اولیه و نئاندرتال ها از نوعی بند استفاده می کردند که از طریق آن می توانستند یک چیز را به چیز دیگری وصل کنند. شی می گوید که بند احتمالاً در حدود نیم میلیون سال پیش مورد استفاده قرار گرفته بود. وی گفت: به نظر می رسد برخی از ابزار های بسیار قدیمی سنگی برای جای دادن بر روی دسته ها ساخته شده اند و چنین ابزار هایی با توجه به کارکرد ضربه زدن، بدون محکم شدن از طریق بند کارایی چندانی نداشتند.
به گفته شی استفاده از هر علف هرز یا الیاف گیاهی باریکی برای ساختن بند بسیار آسان است و شما می توانید با استفاده از آن ها، رشتن یک طناب ساده را در عرض چند دقیقه انجام دهید. با این وجود ساختن رشته و طناب با کیفیت بالا، دانش و تخصص خاصی را لازم دارد که شی معتقد است هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم نئاندرتال ها قادر به چنین کاری نبودند. وی می افزاید: در اینجا هیچ شواهد مستندی وجود دارد. در واقع آنچه که معین است این است که نئاندرتال ها در زمینه هوش پایین تر از انسان ها بوده اند.
منبع: فرارو