سرانجام حریم خصوصی کاربران فرا رسیده است؟ ، نگاهی به جدیدترین برنامه مبتنی بر تکنولوژی تشخیص چهره ، از نام تا شماره های تماس میلیونها نفر در فضای مجازی سرگردانند - دیار سلمان

به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب، یک برنامه قدرتمند و بحث برانگیز جدید برای تشخیص چهره می تواند با مقایسه یک عکس با بانک اطلاعاتی میلیاردها تصویر موجود در اینترنت ، نام فرد ، شماره تلفن و حتی آدرس آنها را شناسایی کند. اکنون ، یک دادخواست شکایت علیه این برنامه تنظیم شده است. شکایتی که استدلال می نماید برنامه مذکور تهدیدی برای آزادی های مدنی است.

همه چیز از مقاله ای پژوهشی در نیویورک تایمز آغاز شد، در تحقیقات نیویورک تایمز ، روزنامه نگار کشمیر هیل فاش کرد که چگونه یک ابزار پیشگامانه و در عین حال کمتر شناخته شده برای تشخیص چهره می تواند به حریم خصوصی پایان دهد. برنامه مورد نظر ، Clearview AI است. این برنامه دارای توانایی است که بر اساس چیزی غیر از یک عکس ، نتایج جستجو از جمله نام شخص و سایر اطلاعاتی مانند شماره تلفن ، آدرس یا شغل آنها را پیدا کند

چه افرادی از این برنامه استفاده می نمایند؟

اگرچه این برنامه برای استفاده عمومی در دسترس نیست و طبق گفته این شرکت ، در اپ استور و گوگل پلی در اختیار کاربران قرار نمی گیرد. اما تا کنون توسط بیش از 600 نهاد و سازمان قانونی استفاده شده است. درواقع حتی اگر Clearview AI بر اساس گفته تیم سازنده، این برنامه کاربرد عمومی ندارد، اما تصور اینکه هم اکنون در حال استفاده توسط بیش از 600 نهاد است می تواند نگران نماینده باشد.

ما در حال حاضر بخش هایی از خاطرات خود را برون سپاری می کنیم. شماره تماس، ادرس و اطلاعات شخصصی خود را در بانک های اطلاعات ثبت می کنیم اما نمی دانیم که شاید همین کار، ا را در معرض یک شناسایی ناخواسته قرار می دهد.

تشخیص چهره

همزمان با پیشرفت فناوری تشخیص چهره، به نگرانی های مربوط به حریم خصوصی نیز افزوده شده است. آن کاووکیان کارشناس بین المللی حوزه امنیت وب می گوید: خاطرات دیجیتالی ما هر لحظه رشد بیشتری پیدا می نمایند و اگر ما به دلیل جلوگیری از عدم رضایت از دسترسی به این داده ها ، به این موارد رسیدگی نکنیم ، در یک سیاهچاله قرار می گیریم.

اکنون باید چه کرد؟

اکنون که ابزاری مانند این در بازار وجود دارد ، آیا امیدی به بازگرداندن داده های شخصی ما وجود دارد؟ آیا این در واقع پایان ناشناس بودن ما در فضای مجازی است؟ به نظر می رسد در شرایط فعلی بهترین راه حفاظت از داده ها از خود ما آغاز می گردد. یعنی خود ما باید اطلاعاتمان را به شکل مدود و کنترل شده به فضای مجازی تزریق کنیم. یکی از سوالاتی که بسیار مهم است این است که اطلاعات شخصی ما از تصویر تا آدرس به چه افراد و گروههایی فرخته می گردد؟ اگر ما اطلاعاتمان را در سایت هایی قرار دهیم و آنها با شخص ثالث همکاری می نمایند ، چگونه می توانیم اطمینان داشته باشیم که آن شرکت ها از این فناوری سوء استفاده نمی نمایند؟

بهترین راه، تنظیم قوانین است

به نظر می رسد بهترین روش برای حفاظت از اطلاعات ما تدوین قوانینی جدی است. این موضوع از داده های بیومتریک تا داده های تصویری و نوشتاری را شامل می گردد. بعضی ایالت های آمریکا در تلاشند قوانینی را در این زمینه تصویب نمایند. اما متاسفانه این قوانین همه گیر نشده اند.

چهره های رنگین پوستان و آسیایی ها بیشتر توسط نرم افزار تشخیص چهره شناسایی می شوند

بر اساس دادخواستی که در ایالات متحده علیه این برنامه تدوین شده است، تعیین شده که این برنامه به طور پنهانی اطلاعاتی را در خصوص میلیون ها شهروند آمریکایی جمع نموده اند و تقریباً سه میلیارد تصویر از آنها را بدون هیچ دلیلی جمع آوری نموده است که شامل چهره های رنگین پوسان و آسیایی ها هم می گردد.

از آنجا که پیشرفت فناوری با سرعت نور انجام می گردد و در مقایسه با قوانینی که به منظور ایمن نگه داشتن افرادی که از آن استفاده می نمایند بسیار محدود است ، بسیاری از هواداران حفظ حریم خصوصی در صدد توقف قانونی برای استفاده از تشخیص چهره هستند.

آیا همواره استفاده از تکنولوژی تشخیص چهره بد است؟

پیش فرض فعلی این است که هر گونه استفاده از این داده ها لزوما بد نیست و در بسیاری از موارد نیز خوب است. اما در صورت عدم وجود یک آیین نامه صریح دولتی در این زمینه امکان هر نوع تخلفی وجود دارد. با توجه به خطرات استفاده از تکنولوژی تشخیص چهره، باید قوانینی وجود داشته باشد که از سازمانها بخواهیم تا قبل از کار با داده ها ، مجوزهایی را دریافت نمایند.