همه چیز درباره زخم پای دیابتی - دیار سلمان

علائم و تشخیص زخم پای دیابتی

یکی از اولین نشانه های زخم پای دیابتی، ترشحاتی است که می تواند جوراب را لکه دار کند یا به کفش نشت کند. تورم غیرمعمول، تحریک، قرمزی و بوی بد از یک یا دو پا از اولین علائم این عارضه است.

نشانه قابل توجه از زخم پا در افراد دیابتی بافت سیاه در اطراف زخم است. این به دلیل عدم جریان خون سالم در ناحیه اطراف زخم ایجاد می شود. قانقاریا کامل یا جزئی، که به مرگ بافت به دلیل عفوت اشاره دارد، می تواند در اطراف زخم ظاهر شود. در این حالت، بوی بد، تخلیه و ترشحات عفونی، درد و بی حسی ممکن است اتفاق بیافتد.

البته علائم همواره آشکار نیستند. گاهی اوقات علائم زخم تا زمانی که زخم عفونی شده باشد، بروز پیدا نمی کنند. اگر شما هرگونه تغییر رنگی را در پوست پای خود مشاهده کردید یا در این ناحیه احساس درد داشتید، بلافاصله با پزشک مشورت کنید. پزشک به احتمال زیاد زخم را از 0 تا 3 درجه بندی می نماید، با معیار های زیر جدی بودن زخم شما از سوی پزشک شناسایی می شود:

0: بدون زخم، اما پا در خطر است

1: زخم وجود دارد، اما عفونت خیر

2: زخم عمیق، در حال آسیب زدن به مفاصل یا تاندون ها

3: زخم های گسترده یا آبسه ناشی از عفونت

علل درد و زخم پا در مبتلایان به دیابتیزخم های دیابتی اغلب به دلایل زیر به وجود می آیند:

* گردش خون ضعیف

* قند خون بالا (هایپرگلیسمی)

* آسیب به اعصاب

* پای آسیب دیده یا زخم شده

گردش خون ضعیف، یک نوع بیماری عروقی است که در آن خون به طور موثر در پا ها جریان ندارد. گردش خون ضعیف می تواند بهبود زخم ها را دشوارتر کند. سطح گلوکز بالا نیز، می تواند در کندتر شدن فرایند بهبود زخم، موثر باشد، بنابراین مدیریت قندخون بسیار حیاتی است. افراد مبتلا به دیابت نوع 2، اغلب زمان بیشتری را برای مبارزه با عفونت زخم ها سپری می کنند. خسارت به اعصاب، یک اثر بلند مدت است که حتی می تواند منجر به از بین رفتن احساس در پا های فرد شود. اعصاب آسیب دیده ممکن است در ابتدا حس مورمور شدن یا درد ایجاد کنند، اما به مرور موجب از بین رفت حساسیت پا می شود، در نتیجه زخم بدون درد بروز می نماید و به زخم پای دیابتی تبدیل می شود.

زخم ها را می توان با ترشحات آن ها شناسایی کرد و گاهی اوقات یک زخم عمیق، بدون درد است. خشکی پوست نیز در دیابت شایع است. پای فرد مبتلا به دیابت بیشتر در معرض ترک خوردن است و احتمال ایجاد پینه، میخچه و زخم های خونین نیز وجود دارد.

عوامل تشدید کننده عارضه زخم پای دیابتیهمه افراد مبتلا به دیابت، در معرض خطر زخم پای دیابتی هستند، اما برخی از عوامل احتمال ابتلا به این عارضه را افزایش می دهند. برخی از این عوامل که خطر زخم پا در مبتلایان به قند خون بالا را افزایش می دهند، عبارتند از:

* کفش های نامناسب یا بی کیفیت

* بهداشت نامناسب پا ها

* بد گرفتن ناخن

* مصرف الکل

* بیماری چشم ناشی از دیابت

* بیماری قلبی

* بیماری کلیوی

* چاقی

* مصرف دخانیات

علاوه بر این، زخم پای دیابتی در مردان مسن، رایج تر است.

روش های درمان زخم پا در افراد دیابتیبرای جلوگیری از زخم پا، پا های خود را کمتر در کفش نگاه دارید و کمتر به آن ها فشار وارد کنید. این کار برای پیشگیری از انواع زخم مفید است. فشار حاصل از راه رفتن، می تواند عفونت را بدتر کند و زخم را توسعه دهد. برای افرادی که دارای اضافه وزن هستند، فشار اضافی درد را افزایش می دهد. پزشک شما ممکن است برای محافظت از پاهایتان پوشیدن کفش و یا جوراب خاصی را پیشنهاد کند که از آن جمله می توان اشاره نمود به:

* کفش های دیابتی

* گچ

* پوشش های فشرده کننده

* افزودنی های کفش برای جلوگیری از پینه و میخچه

پزشکان ممکن است با حذف پوست مرده، بیرون آوردن اشیاء خارجی یا عفونت، زخم پا را مدیریت کنند. عفونت یک عارضه جدی برای این بیماری است و احتیاج به درمان فوری پزشکی دارد. همه عفونت ها به یک شیوه درمان نمی شوند، بافت اطراف زخم ممکن است برای مشخص نوع آنتی بیوتیک مناسب، به آزمایشگاه فرستاده شود. در صورتی که پزشک، عفونت جدی را تشخیص دهد، احتمالا برای آنالیز آسیب به استخوان ها، عکس برداری تجویز می نماید.

1. درمان داروییاگر عفونت بعد از درمان های کنترل کننده، همچنان رشد کند، پزشک ممکن است دارو های آنتی بیوتیک، ضد ترومبولیت و یا دارو های ضد انعقادی برای درمان زخم تجویز کند. بسیاری از این آنتی بیوتیک ها به استافیلوکوک اورئوس، باکتری های ایجاد کننده عفونت یا ß-haemolytic Streptococcus، باکتری که در روده یافت می شود، حمله می کنند.

پماد هربکسدر ایران، اخیرا پمادی برپایه عصاره گیاه ابوخلسا فراوری شده است که به درمان انواع زخم های عفونی از جمله زخم پا در مبتلایان به دیابت یاری می نماید. پماد هربکس ترکیبی از عصاره گیاه ابوخلسا، موم عسل و روغن زیتون است، تمام این مواد به درمان و بهبود زخم و سوختگی یاری می کنند.

درمان به وسیله پماد هربکس 20 تا 38 روز طول می کشد. برای درمان زخم پای دیابتی با این پماد ابتدا ناحیه زخم را با شامپو مخصوص بچه ها شستشو دهید و سپس پماد را روی زخم بمالید و پانسمان کنید. پانسمان زخم باید هر دو ساعت عوض شود.

کرم الیو و هانیاین کرم، ترکیبی از عسل، روغن زیتون و بره موم است که هر سه در ترمیم و بهبود زخم ها موثر هستند. عسل با داشتن خاصیت آنتی باکتریالی خود اجازه رشد باکتری ها در ناحیه زخم و توسعه عفونت را نمی دهد و در واقع همانند یک آنتی بیوتیک روی زخم عمل می نماید. روغن زیتون موجود در این پماد، دارای خواص آنتی اکسیدانی است که با رادیکال های آزاد موجود در ناحیه زخم مبارزه می نماید و فرایند بهبود را تسریع می بخشد. بره موم نیز علاوه بر خاصیت ضدعفونی کننده گی، فراوری کلاژن در ناحیه زخم را افزایش می دهد. افزایش اندازه کلاژن به بهبود زخم و کاهش احتمال عفونت یاری می نماید.

2. درمان های دارویی بدون نسخهداروهای زیادی وجود دارند که می توانید بدون نسخه از داروخانه دریافت کنید:

* پانسمان های حاوی عنصر نقره

* کرم سولفادیاازین نقره و یا ژل پلی هگزامتیلن بیگانیاید

* ید

* عسل پزشکی در فرم پماد یا ژل

3. درمان با عمل جراحیممکن است پزشک معالج به شما توصیه کند که برای درمان زخم ها در پی عمل جراحی باشید. یک جراح می تواند به کاهش فشار در اطراف زخم یاری کند. او با اصلاح استخوان یا از بین بردن ناهنجاری های پا می تواند زخم را کنترل کند.

جراحی تنها در درصد کمی از مبتلایان به زخم پای دیابتی احتیاج است. با این حال، اگر هیچ روش درمانی دیگری به بهبود زخم شما یاری نکند و یا عفونت همچنان در حال پیشرفت باشد، جراحی تنها راه پیشگیری از قطع عضو است.

4. درمان طبیعی زخم پای دیابتیتوجه داشته باشید که با بروز علائم این بیماری حتما باید به پزشک مراجعه کنید و درمان های طبیعی زخم پا تنها به عنوان مکمل درمان های پزشکی و با صلاح دید پزشک باید استفاده شوند. در ادامه چند روش متداول برای درمان طبیعی این عارضه توضیح داده خواهد شد.

عسل: استفاده از عسل معمولا یک راه طبیعی برای درمان زخم پا است. عسل دارای خواص درمانی، از جمله کاهش التهاب و جلوگیری از رشد باکتری های مضر است. افرادی که مایل به استفاده از عسل به عنوان یک درمان طبیعی برای زخم پا در مبتلایان به دیابتی هستند، ابتدا باید ناحیه زخم را با محلول آب و نمک تمیز کنند و سپس آن را با عسل و گاز، پانسمان کنند. در مطالعات اخیر بر روی 12 بیمار مبتلا به زخم، آن ها در عرض 3 هفته با استفاده از عسل بهبود یافته اند.

کافئین: یکی از مسائل اصلی زخم پای دیابتی، گردش خون پایین در ناحیه زخم است، در نتیجه بدن نمی تواند در مقابل عفونت ها مبارزه کند. کافئین قادر به تحریک سیستم عصبی مرکزی و افزایش جریان و فشار خون است، این خاصیت می تواند به گردش خون در پا یاری کند و واکنش ایمنی بدن در این ناحیه را بهبود بخشد.

آلوئه ورا: به دلیل خاصیت ضد التهابی و دردی که دارد، یک درمان بسیار مهم طبیعی برای طیف گسترده ای از مسائل سلامتی است. هنگامی که ژل آلوئه ورا به صورت موضعی به زخم اعمال می شود، درد و ناراحتی کاهش می یابد و در عین حال، خواص ضد میکروبی آن نیز عفونت زخم از بین خواهد برد.

جینسینگ: این گیاه افسانه ای معمولا برای افرادی که از دیابت رنج می برند، توصیه می شود چرا که می تواند به تنظیم اندازه قند خون یاری کند. جینسینگ بعلاوه برای بهبود سلامت سیستم ایمنی بدن و جلوگیری از عفونت ها مانند عفونت پای دیابتی، قبل از حمله به بدن یاری کند. جینسینگ را می توان به ضورت مکمل، در سرتاسر دنیا پیدا کرد.

خوراکی های حاوی منیزیم: تحقیقات نشان داده است که تغییرات در سطح پایه مواد معدنی در بدن، می تواند به سرعت و شدت عفونت پای دیابتی یاری کند. به طور خاص، کمبود منیزیم، با مدیریت بد دیابت و سیستم ایمنی ضعیف ارتباط دارد و عفونت ها را قادر می سازد تا در بافت سوراخ ایجاد کنند. برخی از خوراکی های غنی از منیزیم شامل اسفناج، دانه کدوتنبل، لوبیا سیاه، شکلات تلخ، آووکادو و موز هستند.

پیشگیری از ابتلا به زخم پااگرچه احتمال بروز عفونت زخم پا در تمام مبتلایان به دیابت احتمال دارد، اما به رعایت نکتی می توان این احتمال را تا حد چشمگیری کاهش داد. با رعایت موارد زیر، می توان از عفونت زخم پا پیشگیری کرد:

* حمام پا

* ضدعفونی کردن پوست در اطراف زخم

* تعویض مرتب پانسمان

* درمان آنزیمی

* استفاده از محلول حاوی آژینات کلسیم برای مهار رشد باکتری ها

منبع: سایت ستاره

منبع: راسخون