مرد اهوازی که 45 سال نخوابید، او هرگز در زندگی اش خواب ندید - دیار سلمان

همشهری سرنخ سال 1388 سراغ یک شخص عجیب در اهواز رفته است. کسی که سال هایست نخوابیده. متن کامل گزارش را اینجا بخوانید:

طاهر طرفی 56 ساله دلش لک زده برای اینکه فقط پنج دقیقه پلک هایش را روی هم بگذارد. در تمام این سال ها سراغ همه جور دوا و درمانی هم رفته اما دریغ از یک ثانیه خواب.

در اهواز کسی نیست که طاهر طرفی را نشناسد. رد او را از روستای عجیب و غریب لت کرآباد در اهواز گرفتیم و همه جا دنبالش گشتیم تا رسیدیم به شرکت توسعه نیشکر و بالاخره آنجا پیدایش کردیم. همین که سراغ طاهر را از یکی از همکارانش در شرکت گرفتیم، خندید؛ ِ طاهر را می گویی؟ می شناسمش. همان که خیلی وقت است نخوابیده؟ همه او را می شناسند. اتفاقا الان دارد توی فضای سبز شرکت کار می کند. هر موقع می بینمش ازش می پرسم، طاهر، هنوز هم شب ها بیداری؟ نخوابیده ای؟ او هم می گوید بله، هیچ وقت خوابم نمی برد.

کاش نمی زدم توی سرش

همه این بی خوابی ها از یک شیطنت بچگانه شروع شد. آن موقع طاهر 11سال داشت. او ماجرا را این طور تعریف می کند: آن موقع خیلی کم سن و سال بودم و دوست داشتم سر به سر دیگران بگذارم. یک کارگر روی زمین نشسته بود و من هم به هوای بچگی و اذیت کردنش یک سوسک گنده برداشتم و انداختم توی پیراهن او. کارگر بینوا یکهو عین برق گرفته ها بلند شد و دنبالم کرد. آن قدر دویدم که از نفس افتادم. خسته و کوفته ایستادم که کمی نفس تازه کنم که یکدفعه کارگر از راه رسید و با چوبی که دستش بود، یک ضربه کوبید فرق سرم. از آن به بعد خواب به چشمم حرام شده.

طاهر 11ساله سرش درد می کرد، شب اول خوابش نبرد، شب دوم هم همین طور و شب های بعد هم هر کاری کرد، نتوانست پلک روی هم بگذارد. دیگر از بی خوابی کلافه شده بود. دنبال یک راهکار می گشت. موضوع بی خوابی اش را با پدرش در میان گذاشت؛ رفتیم دکتر و او بعد از معاینه به پدرم گفت پسرت از این به بعد بی خوابی می کشد. پدرم که خیلی ناراحت شده بود گفت یعنی هیچ دارویی وجود ندارد؟ نمی شود عملش کنید؟ دکتر هم گفت امکان عمل وجود دارد اما بعد از 18 سالگی.

مرد اهوازی که 45 سال نخوابید | او هرگز در زندگی اش خواب ندید

12 میلیون تومان خرج عمل جراحی طاهر می شد تا از بی خوابی نجات پیدا کند اما او چنین پولی نداشت

طاهر 18 ساله شد، 20سالگی را هم گذراند و شد 27-26 ساله تا اینکه یاد حرف دکتر افتاد و برای عمل جراحی آماده شد اما حرف های دکتر، هوش از سرش پراند؛ 12میلیون تومان هزینه این جراحی است، مشکل که نداری؟ اما تهیه این پول برای طاهر خیلی سخت بود. او فقط می توانست شکم 13 سر عائله اش را سیر کند، اما اینکه بخواهد 12 میلیون تومان هم خرج عمل جراحی اش بکند ممکن نبود. طاهر با خنده می گوید: با امسال می شود 45سال که من چشم روی هم نگذاشته ام. جالب اینجاست که طاهر این همه مدت نخوابیده اما اصلا احساس خستگی نمی کند و هر روز صبح آفتاب نزده سر کارش حاضر است.

من این جوری می خوابم

آدم وقتی خوابش یکی دو ساعت کمتر از همیشه می شود، چنان خلق تنگی پیدا می کند که آن سرش ناپیدا! اما خستگی درکردن و خوابیدن طاهر خیلی جالب است؛ دست هایم را پشت سرم قلاب می کنم و چشم هایم را می بندم و دراز می کشم. وقتی خمیازه می کشم یعنی خوابم اما بعد از چند ثانیه یکهو گیج می شوم. یک روز به گوش طاهر رسید که سروکله دکتری پیدا شده که قصه بی خوابی او را شنیده و می خواهد از این درد بی درمان نجاتش بدهد.

پس شال و کلاه کرد و با همسرش به مطب آن دکتر رفت؛ به ام چند تا قرص داد. آنها را انداخت توی لیوان آب؛ یک چیزی شبیه شیر شد و بعد گفت بخور. می گفت 15 دقیقه ای خوابت می کنم. خوردم. چشم دکتر مدام به ساعتش بود. یک ربع که هیچ، یک ساعت گذشت اما هنوز داشتم با چشم های باز نگاهش می کردم.

خوابم نبرد اما به جایش بدنم حسابی خارش گرفت. البته طاهر در این سال ها یک بار خوابیده است، آن هم چند ثانیه کوتاه؛ یک بار داشتم توی شرکت راه می رفتم، یک در شیشه ای سر راهم بود که آن را ندیدم و یکهو با کله رفتم توی در. چنان ضربه ای توی سرم خورد که تا سه ثانیه از هوش رفتم؛ فقط همین یک دفعه را خوابیدم. طاهر همه جور دارویی را از شیمیایی بگیرید تا گیاهی، مصرف کرده اما تا همین حالا که داریم با او مصاحبه می کنیم، هیچ کدامشان افاقه نکرده است.

هیچ کس خواب نمی ماند

ماه رمضان که می شود، او اهل خانه و در و همسایه ها را بیدار می کند. گاهی اوقات با دوستانش شب نشینی دارد. یک بار چند نفر از دوستانش قرار گذاشتند طاهر را تا صبح بپایند تا ببینند خوابش می برد یا نه اما فقط تا ساعت دو صبح بیدار ماندند و بعد از شدت بی خوابی همان جا روی زمین ولو شدند.

طاهر شب های بی خوابی اش را این جوری صبح می کند؛ بعضی وقت ها سریال های تلویزیون را نگاه می کنم. عاشق فیلم های کاراته ای هستم. بعضی وقت ها هم قدم می زنم یا اینکه دوچرخه سواری می کنم. طاهر الان 18 سال است که در شرکت توسعه نیشکر کار می کند. اول به خاطر اینکه شب ها تا صبح می توانست بیدار بماند، نگهبان شد و بعد از مدتی هم راننده و حالا هم به صورت پیمانکاری در این شرکت کار می کند.

بی خوابی اش یک وقت هایی بقیه مردم به خصوص دکترها را می ترساند: یک بار عمل جراحی داشتم و دکترها نمی دانستند من خوابم نمی برد. آمپول بیهوشی به ام تزریق کردند. یکهو چشم یکی از دکترها به ام افتاد و حسابی ترسید، گفت تو هنوز نخوابیدی؟ به اش گفتم من هیچ وقت خوابم نمی برد و دکترها مجبور شدند بی حسی موضعی انجام بدهند.

با این حال همسر طاهر که دختر عمویش هم هست، با آگاهی از این موضوع او را انتخاب کرده است؛ اتفاقا این موضوع را می دانست و قبول کرد با من ازدواج کند. بچه های طاهر هم هیچ مسئله ای با بی خوابی های پدرشان ندارند و یک جورهایی به آن عادت کرده اند؛ شب هایی که فوتبال دیر وقت پخش می شود، تا صبح با آنها می نشینم پای تلویزیون. طاهر دو رقیب دیگر هم در بی خوابی اش دارد؛ یکی خانمی است که توی کرمانشاه زندگی می کند و 35 سال است که چشم روی چشم نگذاشته، آن یکی هم مردی جنوبی است که 35 سال است نخوابیده.

این وسط وقتی دانشجوها به پست طاهر می خورند و از بی خوابی اش با خبر می شوند با حسرت به او می گویند خوش به حالت که نمی خوابی و به جایش می توانی درس بخوانی و دکترایت را هم بگیری. طاهر هم می گوید: ای کاش من به جای شما بودم و فقط یک ساعت می توانستم چشم هایم را روی هم بگذارم.

منبع: همشهری سرنخ