بمانید برای خلق آینده با شکوه

به گزارش دیار سلمان، خاطره جمعى ما حوادثى تلخ تر از کرونا را به یاد دارد. 16 سال پیش در اولین شب زلزله بم 18 ساعت بعد از وقوع زلزله در تاریکى شب به بم رسیدیم. شهر در سیاه چاله تاریک وهمناکى فرو رفته بود.

بمانید برای خلق آینده با شکوه

خاطره جمعى ما حوادثى تلخ تر از کرونا را به یاد دارد. 16 سال پیش در اولین شب زلزله بم 18 ساعت بعد از وقوع زلزله در تاریکى شب به بم رسیدیم. شهر در سیاه چاله تاریک وهمناکى فرو رفته بود.

تنها چراغ هاى شهر ستاره هایى بودند که خودشان را به زمین رسانده بودند تا ببینند بر سر هزاران انسان زنده به گور شده چه آمده است؛ چیزى که ما تا فرداى آن روز که سپیده سر بزند از آن بى خبر بودیم.

در تاریکى شب کورمال کورمال رد ناله اى را گرفتیم . مردى میانسال در میان تل آوار کنار جسد همسرش سرش را میان دستانش گرفته و با درد مى گریست. تسلایش دادیم. بغضش را که فرو خورد، گفت براى مرگ عزیزانش نمى گرید؛ جنازه کودکش را گم نموده بود.

وقتى جنازه دخترم را از زیر آوار بیرون آوردم، رفتم داخل تا همسرم را بیرون بکشم. وقتى آمدم بیرون دیگر جنازه دخترم نبود. ماموران شهردارى براى همه گیر نشدن بیمارى، جنازه دختر را برده و دفن نموده بودند.

16 سال گذشته اما همچنان با درد گم گشتگى آن مرد زندگى مى کنم و تصویر اجساد هزاران انسانى که به خاطر جلوگیرى از شیوع ویروس در گورهاى دسته جمعى دفن شدند. وقتى از بم بازگشتم، زندگى عادى نداشتم. تا ماه ها در شوک به سر مى بردم.

این روزها همان شوک بم به سراغم یا به سراغمان آمده و نمى دانیم چه بر سرمان آمده یا چه خواهد شد. هیچ گاه از مرد نپرسیدیم شغلت چیست، در مصیبتى که نازل شده بود، چه اهمیتى داشت شغلش چیست.

امروز هم در این مصیبت پیش آمده که متاسفانه ابعاد وسیع ترى در دنیا خواهد یافت، در این لحظه چه اهمیتى دارد بر سر کسب و کارمان چه آمده. یک چیز مهم است؛ اینکه ابتدا خودمان را دوست داشته باشیم و مراقبت کنیم.

وقتى مى توانیم از خانواده و دوستانمان به خوبى محافظت کنیم که خودمان قوى باشیم. آنها که کارفرما هستند، باید از نیروها و هم تیمى هایشان مراقبت نمایند و بهترین کار در خانه نگاه داشتنشان است.

این بحران چند ماه بعد تمام خواهد شد. عرب ها مثلى دارند که وقتى مصیبت فراگیر گردد، تحمل آن براى همه آسان تر مى گردد. ما هم به تبع تعطیلى کشور، استارتاپ ها و…مثل هر کسب و کار دیگرى در شنبه، آسیب هاى مالى دیدیم ولى مثل یک خانواده قرار گذاشتیم به جاى تعدیل، کنار هم بمانیم شنبه را آنلاین منتشر و هر درآمدى که به دست آمد را بین هم تقسیم کنیم تا این بحران را پشت سر بگذاریم.

باید یادم باشد و یادمان باشد ما کسب و کار را براى کسب و کار راه نینداخته بودیم، هر بیزینسى فقط محلى براى امرار معاش است و اصل انسانیت و مهر ورزى است.

حرف آخر: نمى دانم هفته دیگر یا هفته هاى دیگر زنده خواهم بود که سرمقاله بنویسم یا نه، اما الان تنها یک چیز مهم است؛ در خانه بمانیم، از دور هواى همدیگر را داشته باشیم، آنچه داریم را بین هم تقسیم کنیم کم یا زیاد و همدیگر را دوست داشته باشیم.

این روزها به زودى تمام خواهد شد و این بار بازگشت ما که بر بستر اقتصاد دیجیتال زیست مى کنیم، بازگشتى شکوهمند خواهد بود. این مصیبت تلخ و ویرانگر در کنار همه ویرانى و مرگ هایش، براى اقتصاد دیجیتال ایران نقش پیشران را داشت؛

راهى را که باید در 10سال مى پیمودیم، در چند ماه پیمودیم و این بار که استارتاپ ها بازگردند، دیگر سهمشان از اقتصاد ایران یک درصد نیست. این مردم و مسئولان هم دیگر آن مردم آفلاین گذشته نیستند.

آینده امیدبخش انتظار همه ما را مى کشد. بیایید در خانه بمانیم و آینده با شکوه را خلق کنیم و پس از فروکش کردن بحران، آن را بهتر از قبل بسازیم. خواهش مى کنم، تمنا مى کنم در خانه بمانید تا بمانید ما را نقد کنید، بنوازید. فقط بمانید و بمانید؛ چه دوست، چه منتقد، چه… بمانید

منبع: مجله شنبه
انتشار: 31 اردیبهشت 1399 بروزرسانی: 5 مهر 1399 گردآورنده: salmandiar.ir شناسه مطلب: 1003

به "بمانید برای خلق آینده با شکوه" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "بمانید برای خلق آینده با شکوه"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید