بایدها و نبایدهای سنگ کلیه - دیار سلمان

بایدها و نبایدهای سنگ کلیه

توصیه های مهم در سنگ کلیه

1- نوشیدن زیاد مایعات

در سنگ های کلیوی، نوشیدن آب و مایعات فراوان مهم است. مایعات باعث رقیق شدن ادرار می شوند.

به بیماران مبتلا به سنگ کلیه توصیه می گردد که هر ساعت 1 تا 2 لیوان آب بنوشند و در فصول گرم سال و هنگام ورزش، مقدار آب مصرفی را باید بیشتر کرد.

تقریبا 50 درصد مایعات دریافتی، به صورت ادرار دفع می شوند. از رنگ ادرارتان می توانید متوجه شوید که آیا به مقدار کافی مایعات مصرف کرده اید یا نه. اگر رنگ ادرار زرد روشن باشد، نشان می دهد به مقدار احتیاج بدنتان، مایعات نوشیده اید.

2- کلسیم

کلسیم موجود در غذاها، در روده کوچک جذب می گردد. بدن به این عنصر غذایی برای فعالیت های مختلف احتیاج دارد. مقدار اضافی کلسیم به وسیله کلیه ها دفع می گردد.

بهترین منابع غذایی کلسیم عبارتند از: شیر، پنیر و ماست. این مواد غذایی به خوبی جذب بدن می شوند. سبزیجات برگ سبز هم دارای مقدار کمی کلسیم هستند.

مقدار کلسیم موجود در منابع غذایی آن

28 گرم پنیر 207- 155میلی گرم

نصف لیوان ماست 200 میلی گرم

نصف لیوان ماکارونی و پنیر 200 میلی گرم

1 لیوان بستنی وانیلی 176 میلی گرم

1 لیوان شیر سرد 176 میلی گرم

4/3 لیوان جو 163 میلی گرم

1 ساقه بروکلی 150 میلی گرم

1 تکه پیتزا 150 میلی گرم

نصف لیوان سرشیر 150 میلی گرم

به طور کلی، افرادی که باید به مقدار کم کلسیم مصرف کنند، مانند بیماران مبتلا به سنگ کلیه ، نباید منابع غذایی کلسیم را از رژیم غذایی خود حذف کنند، زیرا بدن به کلسیم احتیاج دارد؛ برای مثال بیماران مرد مبتلا به سنگ کلیه روزانه 800 میلی گرم، زنان قبل از یائسگی روزانه 1000 میلی گرم و زنان یائسه روزانه 1200 میلی گرم کلسیم را باید از منابع غذایی آن دریافت کنند.

اگر پزشک برای فرد مبتلا به سنگ کلیه ، مکمل کلسیم بدهد، فرد می تواند با مشورت پزشک، مکمل پتاسیم و مهمیم را هم مصرف کند تا از تشکیل سنگ کلیه جلوگیری گردد.

مقدار مهمیم و پتاسیم در بدن بسیاری از بیماران مبتلا به سنگ کلیه، کم است. فرآورده های گیاهی دارای مهمیوم و پتاسیم زیادی هستند.

3- اسید اگزالیک یا اگزالات

منابع غذایی اگزالات

اگزالات غالبا در غذاهای گیاهی یافت می گردد. کلسیم با اگزالات در روده ترکیب می گردد. این ترکیب، باعث کاهش قدرت جذب کلسیم می گردد. گاهی، سنگ های اگزالات کلسیم در اثر کافی نبودن کلسیم در روده به وجود می آید. در نتیجه مقدار زیادی اگزالات برای دفع از بدن به طرف کلیه ها می رود.

در سنگ های کلیوی از نوع اگزالات کلسیم، بیمار بهتر است منابع غذایی اگزالات را در رژیم غذایی خود کاهش دهد. متخصصان تغذیه، به این افراد توصیه به مصرف 50 میلی گرم اگزالات در روز می کنند.

اگزالات در بیشتر غذاها وجود دارد، اما در ریواس، اسفناج، توت فرنگی ، شکلات، سبوس گندم ، آجیل، چغندر و چای از همه بیشتر است.

در نصف لیوان از مواد غذایی زیر بیشتر از 10 میلی گرم اگزالات وجود دارد:

لوبیا - چغندر- کرفس- کاکائو - برگ های سبز تیره سبزیجات- اسفناج - جعفری - کیک های میوه ای - بادمجان - نارنج - ریواس - بامیه - تره فرنگی - لیمو شیرین و لیمو ترش - پرتقال - مویز - سویا- توت فرنگی - چای - سبوس گندم - قهوه (بیشتر از 1لیوان)

4- شکر، نمک و پروتئین حیوانی

افزایش مصرف این مواد، سنگ های کلسیم یا اگزالات کلسیم را به وجود می آورد. آزمایشات انجام گرفته بر روی بیماران دارای سنگ کلیه نشان داده است که کاهش مقدار نمک و پروتئین حیوانی بسیار مفیدتر از کاهش کلسیم دریافتی می باشد.

- قند و شکر : برخی مواد غذایی به طور طبیعی دارای قند هستند که مصرف آنها جای نگرانی ندارد. اما به بیماران مبتلا به سنگ کلیه توصیه می گردد از مصرف مواد غذایی شیرین مثل شیرینی، شکلات، کیک و .... ، و از افزودن شکر به غذای خود پرهیز کنند.

- نمک : کاهش مقدار نمک در رژیم غذایی، مقدار کلسیم دفع شده به وسیله ادرار را کاهش می دهد. توصیه می گردد بیماران مبتلا به سنگ کلیه بین 2 تا 3 گرم در روز نمک مصرف کنند. به طور کلی، مصرف زیاد نمک باعث اختلال در عملکرد کلیه، ایجاد سنگ کلیه، نرمی و شکنندگی استخوان ها ، افزایش فشار خون، بیماری قلبی و سرطان های معده و کلیه می گردد.

- پروتئین حیوانی : بدن برای رشد، ساخت عضله، ترمیم و بازسازی بافت ها احتیاج به پروتئین دارد، اما افزایش مصرف پروتئین حیوانی روی دفع املاح خاصی از ادرار که احتمال تشکیل سنگ کلیه را افزایش می دهند، موثر است. بنابراین به بیماران مبتلا به سنگ کلیه توصیه می گردد بیشتر از احتیاج بدنشان پروتئین مصرف نکنند و تحت نظر پزشک یا متخصص تغذیه باشند.

تغییرات پروتئین در داخل بدن:

- پروتئین می تواند تبدیل به اگزالات شده و به وسیله ادرار دفع گردد. علاوه بر آن، پروتئین موجب افزایش کلسیم دفعی می گردد. پس اگزالات و کلسیم هر دو با هم از ادرار خارج می شوند و این خود باعث تشکیل سنگ کلیه می گردد.

- بعد از مصرف پروتئین حیوانی، محصول زائدی به نام اوره (Urea) به وجود می آید. حال اگر عملکرد کلیه ها کم شده باشد، کلیه ها قادر به خارج کردن اوره نیستند.

بنابراین، باید پروتئین حیوانی را کم مصرف کنند.

5- فیبر نامحلول

منابع غذایی فیبر

فیبر یکی از اجزای گیاهان می باشد. دو نوع فیبر وجود دارد: فیبر محلول و فیبر نامحلول. هر دوی این فیبرها برای بدن لازم هستند.

اما فیبر نامحلول موجب کاهش دفع کلسیم از ادرار می گردد. همچنین باعث افزایش حرکت روده می گردد و به همین علت زمان کمی برای جذب کلسیم وجود خواهد داشت.

این فیبر در روده با کلسیم ترکیب می گردد، بنابراین کلسیم به جای خارج شدن از بدن به وسیله ادرار، با مدفوع از بدن خارج می گردد.

فیبر نامحلول در سبوس غلات، گندم، برنج، جو و چاودار یافت می گردد.

6- ویتامین C

هنگامی که ویتامین C به وسیله بدن مورد استفاده قرار می گیرد، اگزالات تولید می گردد. افزایش مصرف ویتامین C باعث افزایش مقدار دفعی اگزالات می گردد.

ویتامین C همچنین باعث اسیدی شدن ادرار می گردد و این خود سبب افزایش وجود کریستال در کلیه می گردد.

بنابراین هنگامی که پزشک یا متخصص تغذیه، مقدار اگزالات را در رژیم غذایی بیمار کاهش می دهد، نباید مکمل ویتامین C مصرف کرد.

7- فسفر

کلیه بیمار، قادر به خارج کردن فسفر از خون نیست و این باعث افزایش فسفر در خون می گردد. افزایش فسفر در خون می تواند منجر به از دست دادن زیاد کلسیم از استخوان ها و در نتیجه پوکی استخوان ها و زود شکستن آنها گردد. پس بهتر است افراد مبتلا به سنگ کلیه ، مصرف فسفر را هم در رژیم خود کم کنند.

منابع غذایی فسفر عبارتند از: لبنیات، لوبیا، نخود، عدس، آجیل، کره بادام زمینی و میگو.

منبع:تبیان

ارسال به وسیله کاربر محترم سایت : hasantaleb

/ج

منبع: راسخون