از پروژه مرموز Natick مایکروسافت چه می دانید؟ - دیار سلمان

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری، فاصله از مراکز داده ها و سرور های ارتباطی یکی از مسائل دسترسی به اطلاعات می باشد به عبارت دیگر هرچه کاربر از مراکزی که داده ها را پردازش و سپس در اختیار آن ها قرار می دهد بیشتر باشد علاوه بر آن که با کاهش سرعت دریافت و ارسال روبه رو خواهند شد باید هزینه های بیشتری برای دسترسی به این سرویس ها پرداخت کنند. برای برطرف این مشکل، شرکت مایکروسافت تحت پروژه ای با نام Natick، یک مرکز داده کوچک را درون یک استوانه زیر دریایی قرار داده و آن را 117 فوت یا حدود 3500 متر زیر آب شناور ساخته است؛ تیم پروژه ناتیک عقیده دارند که این روش علاوه بر آن که بازدهی انرژی و اعتبار دیتاسنتر ها را افزایش می دهد باعث می گردد با نزدیک تر شدن سرور ها به کاربرانی که در نواحی ساحلی قرار دارند تاخیر در ارتباطات با آن ها را نیز به صورت چشمگیری کاهش دهد. در این گزارش سعی خواهیم کرد شما را با این پروژه جدید آشنا نماییم.

گرما، عامل از بین رفتن اطلاعات دیجیتال

زمانیکه شما از لپ تاپ یا سیستم یا حتی گوشی های هوشمند خودتان استفاده می کنید این تجهیزات فراوری گرما می کنند، این فراوری گرما باعث کاهش کیفیت سرویس دهی و علاوه بر آن، احتمال از بین رفتن داده ها را نیز زیاد می نماید. حال تصور کنید که یک مرکز داده (وقتی صحبت از مراکز داده بزرگ می گردد به عنوان یک ITPRO منظور ما مراکز داده ای مثل گوگل، یاهو و فیسبوک است) چقدر می تواند با صد ها سرور، سویچ و روتر گرما فراوری نماید؟!

یکی از راه حل هایی که اینگونه شرکت ها در پیش می گیرند انتقال دادن مراکز داده خود به مناطق سردسیری از جمله قطب شمال و جنوب است که هزینه های آن ها را به شدت بالا می برد، زیرا تمامی بستر های ارتباطی نیز باید فراهم گردد، اما در این میان مایکروسافت یک راه حل خلاقانه را ابداع و در حال آزمایش نهایی آن است؛ مایکروسافت مراکز داده های خودش را تحت عنوان پروژه Natick به زیر اقیانوس ها و دریا ها که خنک و سرد هستند منتقل می نماید که با اینکار می تواند انقلابی بزرگ در این زمینه به وجود بیاورد.

پروژه Natick چگونه عمل می نماید؟

مایکروسافت در سال 2015 یک دیتاسنتر را به مدت چند ماه در ساحل کالیفورنیا زیر آب قرار داد تا معین گردد که آیا کامپیوتر ها در این محیط دوام خواهند آورد یا خیر؟، بعد از این آزمایش، شرکت مایکروسافت پروژه جدیدی را در سال 2018 با نام ناتیک شروع نمود که در آن دیتاسنتری را به شکل کپسول به اعماق آب های اسکاتلند فرستاد که درون آن 864 سرور و 27/6 پتابایت حجم حافظه در عمق 36 متری دریا قرار داده شد.

تیم پروژه ناتیک در مایکروسافت عقیده داشتند که این روش بازدهی انرژی و اعتبار دیتاسنتر ها را افزایش می دهد. چرا که روی خشکی دیتاسنتر ها با مسائلی همچون زنگ زدگی و رطوبت روبرو می شوند و کنترل دما نیز امری بسیار سخت است. اما محیط زیردریا با دمای ثابت مسائل بسیار کمتری را برای این دیتاسنتر ها ایجاد می نماید.

شرکت مایکروسافت با یاری محققین خود بعد از گذشت نزدیک به سه سال در سال 2020 کپسول سرور های کامپیوتری خود را از زیر آب خارج نمودند که پس از باز نمودن آن به نتایج جالبی برخورد نمودند. جان روچ از محققان مایکروسافت در خصوص نتایج این آزمایش گفت:

این پروژه، مرحله نهایی یک کوشش چندساله است که ثابت کرد مفهوم مراکز داده در زیر آب از نظر لجستیکی، زیست محیطی و مالی عملی است. وی اضافه کرد: یکی از اولین مواردی که محققان متوجه آن شدند این بود که مرکز داده در بستر دریا از نرخ خرابی کمتری نسبت به یک مرکز داده معمولی برخوردار بوده و از 855 سرور موجود فقط هشت مورد آن ها طی این زمان از کار افتاده اند. این آمار بدان معناست که دیتاسنتر زیردریایی نسبت به دیتاسنتر های موجود در خشکی هشت برابر کمتر دچار نقص می گردد. کاهش نقص ها اهمیت بالایی دارد، زیرا تعمیر سرور زیردریایی فرایند سخت و زمان بری خواهد بود.

ماکروسافت چه اهدافی را از طراحی پروژه Natick دنبال می نماید؟

قرار دادن مراکز داده در زیر آب نه تنها از نظر خنک سازی باعث بهبود کارایی و کاهش هزینه می گردد بلکه از نظر منطقی هم دارای مزایای زیادی است چرا که طبق برآوردی که مایکروسافت انجام داده است باعث دسترسی آسان تر مردم به سرور ها نیز خواهد شد. چنین راه حلی می تواند باعث کاهش بسیاری از هزینه ها و سادگی پیاده سازی اینگونه مراکز داده در داخل و زیرآب گردد و همچنین دیگر محدودیت فضای کاری مرکز داده نیز وجود نخواهد داشت و هر زمانی که احتیاج باشد یک ITPRO می تواند مرکز داده خودش را بزرگتر کند.

همچنین مایکروسافت بر این عقیده است که ایجاد کردن کپسول های سرور یا همان مرکز داده حداکثر 90 روز زمان می برد و پیاده سازی آن نیز بسیار سریعتر و راحت تر خواهد بود و بصورت آماده نیز قابل استفاده است. برای مثال راه اندازی یک مرکز داده استاندارد ممکن است تا دو سال به طول بیانجامد. کارشناسان طراح این پروژه بر این عقیده هستند که حتی روزی خواهد رسید که این نوع مراکز داده نیروی مورد احتیاج برق برای سرویس دهی را نیز از آب اقیانوس دریافت کنند و توربین های آبی توان کاری ان ها را تامین کند.

یکی دیگر از مزایای این مراکز داده عدم احتیاج به سرکشی و بازرسی مرتب است، یک ITPRO می تواند هر چند ماه یکبار یا حتی هر سه ماه یکبار از مرکز داده بازرسی کند، اما مایکروسافت هدفگذاری نموده است که مرکز داده ای ایجاد کند که بتواند یک سال بدون احتیاج به هرگونه نگهداری و نظارت در زیر آب کار کند. هدفگذاری نهایی این پروژه مرکز داده ای بدون احتیاج به نظارت به مدت 10 سال است که فعلا در حد حرف است، اما اصلا بعید نیست.

نتیجه گیری…

یکی از آرزوی کارشناسان حوزه فناوری، بالا بردن سرعت دسترسی به داده ها و اطلاعات می باشد؛ پروژه Natick مایکروسافت، با ساخت انواع سرور های در اندازه و ابعاد کوچک و بزرگ در نزدیکی مناطق ساحلی می تواند این آرزوی کارشناسان را به واقعیت تبدیل نماید و به این ترتیب امکان دسترسی بیشتر و راحت تر به سرور ها میسر خواهد شد و از آنجا که تقریبا نیمی از جمعیت دنیا در فاصله حدودا 200 کیلومتری سواحل زندگی می کنند، با قراردادن دیتاسنتر در نزدیکی شهر های ساحلی، این کاربران به خوبی می توانند از خدمات آن با سرعت بالا و هزینه کم استفاده کنند.