اصلاح 15 باور نادرست درباره گوشی های موبایل که بسیاری هنوز هم به آن ها اعتقاد دارند! - دیار سلمان

در ادامه، 15 فکت علمی درباره برخی از این باورهای نادرست و واقعیت های پشت آن ها را آنالیز می کنیم.

1- تعداد مگاپیکسل بیشتر به معنای کیفیت بالاتر عکس نیست

بسیاری از مردم هنوز باور دارند که هرچه مگاپیکسل (Megapixel) یک دوربین بالاتر باشد، کیفیت عکس بهتر خواهد بود. اما واقعیت این است که مگاپیکسل فقط نشان دهنده تعداد پیکسل های تصویر است، نه کیفیت نهایی آن. عوامل مهم تری مانند مقدار سنسور، دیافراگم لنز و پردازش نرم افزاری تأثیر بیشتری بر کیفیت عکس دارند. برای مثال، یک دوربین 12 مگاپیکسلی با سنسور بزرگ تر معمولاً عکس های بسیار بهتری از یک دوربین 108 مگاپیکسلی با سنسور کوچک تر ثبت می نماید. علت این امر این است که سنسورهای بزرگ تر نور بیشتری دریافت نموده و در نتیجه نویز کمتری دارند. بنابراین، تمرکز روی مگاپیکسل به تنهایی یک معیار ناقص برای سنجش کیفیت دوربین است.

2- زوم دیجیتال کیفیت تصویر را کاهش می دهد، اما هوش مصنوعی تا حدی این مشکل را حل نموده است

زوم دیجیتال (Digital Zoom) با بریدن تصویر و بزرگ نمایی پیکسل ها کار می نماید، که باعث افت کیفیت می گردد. برخلاف آن، زوم اپتیکال (Optical Zoom) از لنزهای فیزیکی برای نزدیک کردن تصویر استفاده می نماید و افت کیفیتی در کار نیست. امروزه، هوش مصنوعی (AI Zoom) و یادگیری ماشینی توانسته اند کیفیت زوم دیجیتال را تا حد زیادی بهبود دهند. گوشی های پرچم دار با استفاده از پردازش نرم افزاری، چندین تصویر را ترکیب نموده و با کاهش نویز و افزایش وضوح، تصویری با کیفیت تر ایجاد می نمایند. با این وجود، زوم دیجیتال همچنان نمی تواند جایگزین زوم اپتیکال واقعی باشد، اما در برخی سناریوها عملکرد بهتری از گذشته ارائه می دهد.

3- استانداردهای مقاومت در برابر آب و گرد و غبار همواره به معنای ضدآب بودن نیستند

بسیاری از افراد تصور می نمایند که وقتی یک گوشی دارای گواهینامه IP67 یا IP68 باشد، کاملاً ضدآب (Waterproof) است. اما واقعیت این است که این استانداردها فقط مقاومت در برابر نفوذ آب را نشان می دهند، نه ضدآب بودن دائمی. برای مثال، یک گوشی با استاندارد IP68 ممکن است بتواند 30 دقیقه در عمق 1.5 متری آب دوام بیاورد، اما این بدان معنا نیست که باید از آن برای عکاسی زیر آب بهره ببرید. بعلاوه، این استانداردها تحت شرایط آزمایشگاهی و در آب تمیز سنجیده می شوند، درحالی که آب دریا، استخرهای کلردار و مایعات دیگر می توانند به گوشی آسیب بزنند. بنابراین، باید از گوشی در برابر آب محافظت کرد و به استانداردهای مقاومت به عنوان یک بیمه ایمنی، نه یک مجوز برای استفاده زیر آب، نگاه کرد.

4- شارژ سریع به خودی خود برای باتری مضر نیست، اما باید به دما توجه کرد

یکی از باورهای نادرست رایج این است که شارژ سریع (Fast Charging) به باتری آسیب می زند و عمر آن را کاهش می دهد. اما واقعیت این است که گوشی های مدرن از سیستم های مدیریت حرارت و کنترل ولتاژ برای جلوگیری از آسیب به باتری استفاده می نمایند. با این حال، داغ شدن بیش ازحد باتری هنگام شارژ سریع می تواند بر طول عمر آن تأثیر منفی بگذارد. بنابراین، اگر دمای گوشی هنگام شارژ بیش ازحد بالا برود، بهتر است از شارژرهای استاندارد با سرعت پایین تر بهره ببرید. بعلاوه، برخی از گوشی های تازه دارای قابلیت هایی هستند که سرعت شارژ را در شب کاهش می دهند تا باتری سالم تر بماند.

5- امتیازات بنچمارک همواره نشان دهنده عملکرد واقعی پردازنده نیستند

بنچمارک ها (Benchmark Scores) ابزاری برای مقایسه قدرت پردازنده و عملکرد گوشی هستند، اما همواره بازتاب دهنده عملکرد واقعی در دنیای واقعی نیستند. بسیاری از تولیدنمایندگان گوشی های موبایل از تکنیک هایی مانند تقویت نرم افزاری برای افزایش نمره بنچمارک استفاده می نمایند، که لزوماً به معنای عملکرد بهتر در استفاده روزمره نیست. نمره بالاتر در یک برنامه تست بنچمارک به این معنا نیست که گوشی در اجرای برنامه های واقعی یا بازی ها عملکرد بهتری دارد. عواملی مانند مدیریت دما، مصرف انرژی، بهینه سازی نرم افزاری و نوع حافظه ذخیره سازی نقش مهم تری در تجربه کاربری ایفا می نمایند. بنابراین، برای ارزیابی عملکرد گوشی بهتر است به آنالیز های واقعی کاربران و تجربه عملی در اجرای برنامه ها توجه کرد، نه فقط امتیازات بنچمارک.

6- فست شارژ بدون کابل و آداپتور مناسب ممکن است کار نکند

بسیاری از کاربران تصور می نمایند که وقتی گوشی آن ها از فست شارژ (Fast Charging) پشتیبانی می نماید، هر شارژری می تواند آن را با همان سرعت وعده داده شده شارژ کند. اما واقعیت این است که برای رسیدن به حداکثر سرعت شارژ، به یک آداپتور و کابل سازگار احتیاج دارید. برخی شرکت ها فناوری فست شارژ اختصاصی خود را دارند که تنها با شارژرهای رسمی آن برند کار می نماید. برای مثال، برخی گوشی های شیائومی، اوپو یا وان پلاس از فست شارژ 65 وات یا بالاتر پشتیبانی می نمایند، اما اگر از یک شارژر معمولی USB-C بهره ببرید، نهایتاً 18 تا 30 وات شارژ دریافت خواهید کرد. بعلاوه، کیفیت کابل نیز اهمیت زیادی دارد؛ کابل هایی که توانایی انتقال جریان بالا ندارند، نمی توانند از فناوری فست شارژ به طور کامل پشتیبانی نمایند. در نتیجه، ممکن است کاربر احتیاج به خرید جداگانه یک شارژر و کابل مناسب داشته باشد، زیرا برخی گوشی های تازه دیگر شارژر را در جعبه خود ارائه نمی نمایند.

7- ظرفیت بیشتر باتری همواره به معنای دوام بیشتر شارژ نیست

ظرفیت باتری (Battery Capacity) که با میلی آمپر ساعت (mAh) مقدار گیری می گردد، یکی از عوامل مشخص نماینده در مقدار دوام شارژ گوشی است، اما نه تنها عامل. برخی تصور می نمایند که اگر یک گوشی باتری 5000 میلی آمپر ساعتی داشته باشد، حتماً بهتر از گوشی دیگری با باتری 4000 میلی آمپر ساعتی دوام خواهد داشت، اما بهینه سازی نرم افزاری، نوع نمایشگر و مصرف پردازنده نیز تأثیر زیادی بر عمر باتری دارند. برای مثال، یک گوشی با نمایشگر 120 هرتزی ممکن است باتری را سریع تر از یک نمایشگر 60 هرتزی خالی کند، حتی اگر هر دو گوشی باتری مشابهی داشته باشند. بعلاوه، پردازنده های قدیمی تر که بهینه سازی مصرف انرژی ضعیف تری دارند، می توانند باعث تخلیه سریع تر باتری شوند. نرم افزار گوشی نیز نقش مهمی دارد؛ گوشی هایی که بهینه سازی سیستم عامل بهتری دارند، می توانند با باتری کوچک تر، عمر باتری بهتری نسبت به گوشی هایی با باتری بزرگ تر اما مدیریت انرژی ضعیف تر ارائه دهند. بنابراین، مقدار میلی آمپر ساعت به تنهایی تضمین نماینده دوام شارژ نیست و باید همه این عوامل را در نظر گرفت.

8- مقدار رم بیشتر همواره گوشی را سریع تر نمی نماید

مقدار رم (RAM) بیشتر در یک گوشی همواره به معنای سرعت بالاتر نیست و عواملی مانند نوع رم، پردازنده و بهینه سازی سیستم عامل در عملکرد کلی دستگاه نقش دارند. برای مثال، یک گوشی با 8 گیگابایت رم اما پردازنده ضعیف تر ممکن است عملکرد بدتری نسبت به یک گوشی با 6 گیگابایت رم و پردازنده قوی تر داشته باشد. بعلاوه، نوع رم استفاده شده بسیار مهم است؛ رم های LPDDR5 نسبت به LPDDR4X سرعت بیشتری دارند و مصرف انرژی کمتری دارند، پس حتی اگر ظرفیت کمتری داشته باشند، عملکرد بهتری ارائه می دهند. برخی برندها، به ویژه در گوشی های مالی، رم را افزایش می دهند تا روی کاغذ مجذوب کننده تر به نظر برسد، اما بهینه سازی نرم افزاری ضعیف باعث می گردد که این افزایش رم تأثیر چندانی بر عملکرد گوشی نداشته باشد. از طرف دیگر، اگر رم زیاد باشد اما مدیریت رم سیستم عامل بهینه نباشد، ممکن است برخی برنامه ها همچنان بسته شوند و تجربه کاربری تحت تأثیر قرار بگیرد. در نتیجه، کیفیت و نوع رم، همراه با قدرت پردازنده و بهینه سازی نرم افزاری، اهمیت بیشتری نسبت به عدد خام رم دارند.

9- همه گوشی های پرچم دار عملکرد یکسانی در طولانی مدت ندارند

بسیاری از کاربران تصور می نمایند که اگر یک گوشی پرچم دار (Flagship) بخرند، تا سال ها عملکرد بی نقصی خواهد داشت، اما این همواره درست نیست. برخی گوشی ها، به خصوص در برندهایی که بهینه سازی نرم افزاری ضعیف تری دارند، ممکن است پس از چند به روزرسانی سیستم عامل دچار کندی شوند. در برخی موارد، به روزرسانی ها باگ های نرم افزاری ایجاد می نمایند یا گوشی را به گونه ای تنظیم می نمایند که برای مصرف انرژی کمتر، عملکرد پردازنده را محدود نمایند. بعلاوه، حافظه داخلی با گذشت زمان پر می گردد و اگر حافظه UFS کندتری داشته باشید، اجرای برنامه ها ممکن است با تأخیر بیشتری همراه باشد. برخی برندها مانند اپل، گوگل و سامسونگ در بهینه سازی نرم افزاری بهتر عمل می نمایند، اما گوشی های برخی برندهای دیگر ممکن است پس از چند سال به کندی بیفتند. بنابراین، فقط خرید یک پرچم دار کافی نیست، بلکه کیفیت پشتیبانی نرم افزاری و سخت افزاری آن نیز در طولانی مدت اهمیت دارد.

10- تبلیغات مربوط به مقاومت گوشی ها در برابر ضربه همواره واقعیت را منعکس نمی نمایند

بسیاری از گوشی ها در تبلیغات خود به استفاده از شیشه های مقاوم مانند گوریلا گلس (Gorilla Glass) اشاره می نمایند، اما این به معنای نشکن بودن آن ها نیست. شیشه های محافظ ممکن است در برابر خراش و افتادن های سبک مقاوم باشند، اما همچنان در برابر ضربات شدید آسیب پذیرند. برخی مدل های تازه از فناوری هایی مانند Victus در گوریلا گلس استفاده می نمایند که نسبت به مدل های قدیمی تر مقاومت بیشتری دارند، اما این مقاومت محدود است. در برخی گوشی ها، قاب پشتی از جنس شیشه است که در برابر سقوط حساس تر از قاب های پلاستیکی یا فلزی است. بعلاوه، محافظ های صفحه اضافی و قاب های مقاوم می توانند به افزایش دوام گوشی یاری نمایند، اما هیچ گوشی هوشمندی 100٪ ضدضربه نیست. برخی از تبلیغات در این زمینه اغراق می نمایند و کاربران را به اشتباه می اندازند که گوشی آن ها کاملاً ایمن است، درحالی که در عمل یک سقوط از ارتفاع زیاد می تواند صفحه نمایش را خرد کند. بنابراین، همواره استفاده از یک قاب محافظ مناسب توصیه می گردد، حتی اگر گوشی دارای شیشه مقاوم باشد.

11- افزایش ظرفیت ذخیره سازی همواره به معنای عملکرد بهتر نیست

برخی تصور می نمایند که داشتن حافظه داخلی (Storage) بیشتر به معنای عملکرد بهتر گوشی است، اما این موضوع همواره درست نیست. نوع حافظه استفاده شده (مانند UFS 2.1، UFS 3.1 یا UFS 4.0) تأثیر زیادی بر سرعت خواندن و نوشتن داده ها دارد. گوشی هایی با حافظه سریع تر، برنامه ها را سریع تر باز می نمایند، انتقال داده های داخلی بهینه تر است و عملکرد کلی سیستم بهبود می یابد. اگر گوشی دارای حافظه کندتری باشد، حتی با ظرفیت بالا، ممکن است در طول زمان دچار کندی گردد. بعلاوه، پر شدن بیش ازحد حافظه داخلی می تواند باعث کاهش عملکرد گوشی گردد، زیرا سیستم احتیاج به فضای کافی برای کش (Cache) و پردازش داده ها دارد. رجحانن راه چاره انتخاب یک گوشی با حافظه کافی و استفاده منظم از فضای ابری یا کارت حافظه خارجی برای ذخیره داده های غیرضروری است.

12- نمایشگرهای 120 هرتزی همواره بهتر از 60 هرتزی نیستند

نمایشگرهای 120 هرتزی (120Hz Display) به علت نرخ تازه سازی بالاتر، تجربه روان تری را ارائه می دهند، اما این به معنای رجحان مطلق آن ها نسبت به نمایشگرهای 60 هرتزی نیست. اگر پردازنده گوشی ضعیف باشد یا نرم افزار بهینه نباشد، نرخ تازه سازی بالاتر می تواند باعث مصرف بیش ازحد باتری گردد. بعلاوه، بسیاری از اپلیکیشن ها هنوز از نرخ تازه سازی بالا پشتیبانی نمی نمایند، بنابراین تفاوت در استفاده روزمره ممکن است چندان محسوس نباشد. در برخی موارد، گوشی هایی با نمایشگرهای 90 هرتزی عملکردی متعادل تر دارند و هم تجربه روان و هم مصرف بهینه انرژی را ارائه می دهند. برخی گوشی ها از فناوری LTPO استفاده می نمایند که می تواند نرخ تازه سازی را به صورت هوشمند تنظیم کند و در مصرف انرژی صرفه جویی کند. بنابراین، گرچه نمایشگرهای 120 هرتزی رجحان هایی دارند، اما باید به پردازنده، بهینه سازی نرم افزاری و عمر باتری نیز توجه کرد.

13- همه گوشی ها در طول زمان کند می شوند، اما دلایل مختلفی دارند

یکی از باورهای رایج این است که هر گوشی بعد از مدتی استفاده کندتر می گردد، اما این کاهش عملکرد همواره به علت فرسودگی سخت افزاری نیست. عوامل متعددی می توانند باعث کاهش سرعت گوشی شوند، ازجمله به روزرسانی های سنگین، پر شدن حافظه داخلی، کاهش عملکرد باتری و حتی بهینه سازی ضعیف سیستم عامل. برخی شرکت ها به روزرسانی هایی ارائه می دهند که روی گوشی های قدیمی تر به خوبی اجرا نمی شوند و باعث کند شدن آن ها می شوند. بعلاوه، برنامه های پس زمینه زیاد می توانند منابع پردازنده و رم را اشغال نموده و عملکرد گوشی را کاهش دهند. پاک سازی دوره ای حافظه، بستن برنامه های غیرضروری و انجام ریست فکتوری (Factory Reset) می تواند به بهبود عملکرد یاری کند. بنابراین، کند شدن گوشی همواره به علت سخت افزار نیست و بسیاری از موارد را می توان با مدیریت بهتر رفع کرد.

14- استفاده از حالت ذخیره انرژی همواره رجحانن راهکار برای افزایش عمر باتری نیست

حالت ذخیره انرژی (Battery Saver Mode) معمولاً با کاهش عملکرد پردازنده و محدود کردن فعالیت های پس زمینه، عمر باتری را افزایش می دهد، اما همواره رجحانن راهکار نیست. اگر این حالت دائماً فعال باشد، ممکن است برخی برنامه ها درست کار ننمایند و عملکرد کلی گوشی کاهش یابد. بعلاوه، برخی کاربران تصور می نمایند که فعال کردن این حالت هنگام شارژ باتری، سرعت شارژ را افزایش می دهد، اما این باور نادرست است. درواقع، این قابلیت برای مواقعی طراحی شده است که شارژ کمی به جای مانده و احتیاج به استفاده طولانی تر از گوشی دارید. به جای استفاده دائمی از این حالت، بهتر است با مدیریت بهتر روشنایی نمایشگر، استفاده از وای فای به جای داده موبایل و کاهش تعداد برنامه های پس زمینه، مصرف انرژی را بهینه کنید. بنابراین، حالت ذخیره انرژی ابزاری مفید است، اما نباید به عنوان یک راهکار دائمی برای افزایش عمر باتری به آن وابسته شد.

15- حذف مداوم برنامه ها از بخش اخیرها (Recent Apps) به افزایش سرعت یاری نمی نماید

برخی افراد عادت دارند که همواره برنامه های باز را از بخش اخیرها ببندند، به این امید که سرعت گوشی افزایش یابد، اما این کار همواره مفید نیست. سیستم عامل های مدرن مانند اندروید و iOS دارای مدیریت رم هوشمند هستند و برنامه های پس زمینه را در صورت احتیاج به طور اتوماتیک متوقف می نمایند. بستن مداوم برنامه ها می تواند باعث گردد که سیستم مجبور گردد دوباره آن ها را از ابتدا اجرا کند، که درواقع فشار بیشتری به پردازنده وارد می نماید. علاوه بر این، برخی برنامه ها پس از بسته شدن، در پس زمینه دوباره اجرا می شوند، که این کار عملاً تأثیری در افزایش عملکرد ندارد. تنها در صورتی که برنامه ای مشکل ساز شده یا به درستی اجرا نمی گردد، بستن آن از بخش اخیرها می تواند یاری کند. بنابراین، به جای بستن دستی همه برنامه ها، بهتر است اجازه دهید سیستم عامل مدیریت رم را انجام دهد.