ویزای عشایر دیجیتال روندی نو برای جذب گردشگران به شمار می رود - دیار سلمان

جهان پس از همه گیری کووید-19 بطور اساسی تغییر نموده است و آثار آن در صنعت سفر و گردشگری و نیروی کار، بیش از همه جا مشهود است. کشورهای وابسته به گردشگری متحمل زیان های مالی فراوانی شده اند و دورکاری به یک عرف پذیرفته شده در بسیاری از شرکت ها تبدیل شده است. این شرایط منجر به بروز دو احتیاج اساسی شده است: مقاصد گردشگری که در پی جذب بازدیدنمایندگان هستند و در عین حال قصد دارند خطر شیوع بیماری را به حداقل برسانند و نیروی کاری که از کار کردن در محیط خانه خسته شده اند. هر دوی این احتیاجها به وسیله کشورهایی که ویزای عشایر دیجیتال اعطا می نمایند، برآورده می شوند.

عشایر دیجیتال افرادی هستند که به سبک زندگی عشایر می توانند محل زندگی خود را آزادانه تغییر دهند و از فناوری های روز برای دورکاری در خارج از کشور خود استفاده نمایند. ویزای عشایر دیجیتال به این افراد اجازه می دهد تا به طور قانونی در کشور دیگری زندگی و کار نمایند. این نوع ویزا برای دانشجویان و کارمندان در دسترس است، اگرچه هزینه ها و الزامات آن فرق دارد. بسیاری از کشورهای ارائه دهنده این ویزا به افراد اجازه می دهند برای افراد تحت تکفل خود نیز درخواست ویزا دهند.

البته عبارت ویزای عشایر دیجیتال اغلب به وسیله دولت هایی که آنها را صادر می نمایند استفاده نمی گردد و بیشتر منطقه ها به برنامه های خود نامی منحصر بفرد می دهند و مثلا برنامه جهانی شهروندی جزایر کیمن را به جای آن بکار می برند یا از اصطلاحات عمومی تری مانند مجوز اقامت استفاده می نمایند. مزیت آشکار این برنامه ها این است که افراد می توانند از تعطیلات طولانی مدت لذت ببرند و در عین حال منبع عایدیی ثابتی داشته باشند، بدون اینکه شغل خود را رها نمایند.

بیشتر منطقه های که ویزای عشایری دیجیتال ارائه می دهند، زیرساخت های لازم برای پشتیبانی از کارکنان دورکار مانند اینترنت پرسرعت را دارند. یکی دیگر از دلایل این کوچ می تواند هزینه نسبتا پایین زندگی در بسیاری از این منطقه ها باشد. در حالی که در تابستان سال گذشته 21 منطقه جهان ویزای مخصوص اقامت موقت برای عشایر دیجیتال صادر میکردند، در تابستان سال جاری این رقم به 42 کشور افزایش یافته است. مدت زمان این ویزاها بطور معمول 12 ماه است و بسته به کشور صادر نماینده ویزا میتوان آن را برای یک یا چند سال تمدید کرد. البته تعداد زیادی از عشایر دیجیتال نیز همچنان از ویزای توریستی استفاده می نمایند، زیرا مقرون بصرفه تر است.

شرایط مالیاتی ویزای دیجیتال عشایری شرایط پیچیده ای است. بعضی از کشورها از مسافران انتظار دارند که مالیات کامل بپردازند، بعضی دیگر دارای کسر مالیات با نرخ های ویژه هستند و بعضی نیز هیچ مالیاتی نمی گیرند. کشورهای دارای ویزای عشایری دیجیتال و مالیات صفر، فرض می نمایند که این مسافران همچنان در کشور خود مالیات می پردازند و بنابراین از آنها مالیات نمی گیرند. تقریبا همه کشورها این عشایر دیجیتال را ملزم به داشتن بیمه انفرادی می نمایند و آنها را از پرداخت مزایای تأمین اجتماعی معاف می نمایند. اغلب کشورها مدارکی برای اثبات شرایط اشتغال و حداقلی از سطح عایدی (معمولا بیش از 30هزار دلار در سال) دریافت می نمایند.

اندونزی، کلمبیا، گرجستان، مکزیک، کاستاریکا، گرجستان، تایلند، جمهوری چک، کرواسی، مالت، صربستان، رمانی، نروژ، یونان، ایتالیا، برزیل، صربستان، سریلانکا، دبی، پرتغال، رماتی، تایوان و اسپانیا از جمله کشورهای صادرنماینده این نوع ویزا هستند که هزینه صدور ویزای آنها بین 75 تا 2 هزار دلار برای هر نفر متغیر است.