لباس مصور پرستار اضطراب کودک را کاهش می دهد - دیار سلمان

با ما همراه باشید تا با بهترین تور ویتنام با یکی از بهشت های روی زمین اشنا شوید و زیبایی های هوشی مین و هانوی را در سفر دلپذیری تجربه کنید.

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایسنا، حدود 30 درصد از بچه ها، حداقل یک بار در طول دوران کودکی در بیمارستان بستری می شوند و حدود 5 درصد از آن ها نیز، چندین بار چنین رویدادی را تجربه می نمایند.

بستری شدن برای بچه ها، به عنوان بحرانی برای اجتماعی شدن و سازگاری با محیط جدید آن هم در شرایطی است که نه تنها از سلامت برخوردار نیستند، بلکه در معرض برخورد با عوامل ناشناخته و خطرآفرین نیز قرار دارند. محدودیت کودک در مکانیسم های دفاعی همچون مهارت حل مسئله و تصمیم گیری، داشتن دید خودمحور از جهان و تجربیات محدود وی، باعث ترس او در موقعیت های تهدیدنماینده ای همچون بستری شدن می گردد.

به اعتقاد متخصصان، ازآنجاکه بستری شدن در بیمارستان، باعث اضطراب کودک می گردد، این امر می تواند عامل مهمی در به تأخیر انداختن بهبودی کودک باشد. بر این اساس این موضوع، مشکل بزرگی برای خانواده و تجربه ای تهدیدنماینده برای کودکی است که سعی می نماید وظایف مربوط به سطح تکاملی خود را انجام دهد.

صاحب نظران معتقدند کودک بستری در بیمارستان در معرض تهدیدهای مختلفی ازجمله جدایی از والدین، نبود فرد قابل اعتماد، آسیب جسمی، درد، محیط ناآشنا، از دست دادن استقلال و محرکات اضافی مثل سروصدا و بو قرار می گیرد و باید برای رهایی از اضطرابی که در همین رابطه به او دست می دهد، چاره ای اندیشید و در این رابطه، هم روش های دارویی و هم روش های غیردارویی قابل توصیه هستند.

این موضوع مورد توجه گروهی از محققان کشور از دانشگاه علوم پزشکی مشهد و دانشگاه فردوسی قرار گرفته تا در مورد آن مطالعه ای انجام دهند. در این مطالعه، محققان فوق، تأثیر لباس مصور را به عنوان یک روش غیردارویی، بر ترس بدو پذیرش بچه ها مورد آنالیز قرار داده اند.

این پژوهش روی 50 کودک سه تا شش ساله در بدو پذیرش در بخش اطفال بیمارستان امام رضا(ع) مشهد صورت گرفته است.

برای این بچه ها، در یک برنامه یک ساعته که توسط تیم تحقیق انجام شد، یکی از پژوهشگران با لباس مصورشده با کودک احوالپرسی می کرد، خود را به کودک معرفی می کرد و فضای بخش و کارهایی را که قرار است برای کودک انجام گردد برایش بازگو می کرد.

همچنین تمام رویه های بدو پذیرش با یاری پژوهشگر انجام می شد و در مرحله پایانی نیز، پژوهشگر کودک را به منظور مستقر شدن در تخت، به اتاقش می برد و پس از سنجش ترس کودک با ابزار خودگزارشی، از او خداحافظی نموده و اتاق را ترک می کرد.

بر اساس یافته های این پژوهش، معین شد که میانگین نمره ترس در بچه های که برای آن ها از برنامه فوق استفاده شده بود، به طور قابل توجهی از گروه دیگر که وضعیتی معمولی داشت، پایین تر بود. بر این اساس، محققان کاهشی 85 درصدی را در میزان اضطراب این بچه ها شاهد بودند.

در این خصوص، طیبه ریحانی، محقق گروه بچه ها دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و سایر همکارانش در این پژوهش می گویند: با توجه به هدف پژوهش، بچه ها در گروه لباس مصور در مقایسه با گروه کنترل، ترس کمتری را دارا بودند. درعین حال، میانگین نمره ترس در بچه های که سابقه بستری نداشتند، تقریباً به میزان 0.6 بیشتر از بچه های بود که سابقه بستری قبلی داشتند.

آن ها می افزایند: همچنین بر اساس نتایج به دست آمده، بین سن کودک و ترس کودک یک همبستگی معکوس وجود دارد. به عبارت دیگر، هر چه سن کودک افزایش می یابد، نمره ترس کودک کاهش پیدا می نماید.

به بیان محققان فوق، اهمیت فلسفه مراقبت کم استرس از بچه ها، در به حداقل رساندن استرس های جسمی و روانی بچه ها و خانواده آن هاست. بنابراین پرستاران در تلاشند تا اضطراب ناشی از درد، محیط بیگانه و افراد ناشناس را در بچه ها به حداقل برسانند. در این راستا، لباس پرستاران که مکمل ارتباط غیرکلامی بین پرستار و کودک است، می تواند نقش اساسی در ساختن محیط کم استرس داشته باشد. به طوری که مطالعات نشان داده اند لباس کارکنان بهداشتی و درمانی در کاهش ترس بچه ها در برخورد با آنان مؤثر است. بر همین اساس درصورتی که ظاهر پرستار موجب ایجاد ترس در کودک گردد، نمی توان انتظار داشت که منشأ اضطراب در کودک بستری کاسته گردد.

ریحانی و سه همکار دیگرش که یافته های پژوهش خود را در مجله پرستاری بچه ها متعلق به انجمن علمی پرستاری ایران منتشر نموده اند، با توجه به نتایج آنالیز های خود، استفاده از لباس مصور را در بخش اطفال بیمارستان ها، توصیه نموده اند.