درخواست قصاص برای مردی که به خاطر هیچ قاتل شد - دیار سلمان

به گزارش شرق، این مرد جوان هرچند ادعا نموده قصد فرار داشته و مقتول را از ترس زیر گرفته، اما از نظر بازپرس مرتکب قتل عمدی شده و به همین دلیل نیز در دادگاه کیفری استان تهران محاکمه شد.

در ابتدای جلسه رسیدگی به این پرونده، کیفرخواست علیه متهم خوانده شد. بر اساس کیفرخواست صادرشده، متهم یک سال قبل با راننده یک خودرو درگیری لفظی پیدا و با ماشین خود او را تعقیب کرد و سپس در یک کوچه بن بست، مرد جوان به نام فرهاد را زیر گرفت. متهم سه ماه بعد از حادثه بازداشت شد و به جرم خود اعتراف کرد. دادستان نیز بعد از خاتمه تحقیقات، خواهان صدور حکم قانونی درباره او شد.

در جلسه دادگاه بعد از اینکه کیفرخواست علیه متهم خوانده شد، پدر و مادر مقتول به عنوان اولیای دم در صندلی حاضر شدند. آن ها خواهان صدور حکم قصاص برای قاتل فرزندشان شدند و گفتند: پسر ما در یک شرکت کار می کرد و روز حادثه بعد از خاتمه کار نیز از محل کارش خارج شده بود تا به خانه بیاید، اما متهم او را تعقیب نموده و در یک کوچه زیر گرفته است. اگر دوربین های مداربسته این حادثه را ضبط ننموده بودند، ما همچنان باید دنبال قاتل فرزندمان می بودیم. این مرد بعد از قتل فرار نموده و سه ماه متواری بوده است.

این زوج گفتند: پسرمان جوان بود، پسر موفقی بود و زندگی خوبی داشت. او جوانی نبود که بخواهد دعوا و درگیری ایجاد کند. اگر پسر ما مقصر بود، او باید مرتکب قتل می شد، اما او اهل دعوا نبود. متهم هم واقعیت را به ما نمی گوید؛ بنابراین درخواست قصاص داریم.

در این هنگام، قضات از پدر و مادر مقتول خواستند کمی بیشتر درباره درخواست خود فکر نمایند و اگر می توانند رضایت دهند، اما آن ها قبول نکردند و خواهان صدور حکم قصاص شدند.

در ادامه نوبت به متهم رسید. او گفت قصد نداشته به عمد مقتول را بکشد و یک حادثه باعث مرگ او شده است.

متهم گفت: من در کنار نامزدم سوار ماشین خودم بودم و داشتیم به جایی می رفتیم. مقتول هم با ماشین خود در حال عبور بود که ما در جایی به هم رسیدیم. او فکر کرد من می خواهم جلوی او بپیچم و عصبانی شد. نگاهی کرد و من فکر کردم میخواهد با من کل کل کند. بحثی بین ما در گرفت و او عصبانی شد. حالت طبیعی نداشت، یک جوری نگاه می کرد و من اصلا نمی دانم چرا آن قدر عصبانی شد. او به سمت من یورش آورد و من هم به سمت خیابان دیگری پیچیدم تا موضوع تمام گردد. چون نامزدم کنارم بود، نمی خواستم درگیری ایجاد گردد، اما آن خیابان بن بست بود و من گیر کردم. بعد مقتول پشت سر ما آمد، او من را گیر انداخته بود، با همان حالت غیرطبیعی به سمت من حمله کرد و چیزی هم در دستش بود، البته متوجه نشدم چه چیزی در دستش است. دنده عقب گرفتم که بروم، اما راه را بسته بود و نمی شد. وقتی پیاده شد و با چیزی که دستش بود به سمتم آمد، خیلی ترسیدم و در حالی که دنده عقب گرفته بودم که بروم، مقتول خودش را روی کاپوت ماشین انداخت و به ماشین کوبید. من سرعتم اصلا زیاد نبود، فقط داشتم خودم را نجات می دادم، نمی دانم چه شد که او روی زمین افتاد و بعد من فرار کردم. فکر نمی کردم مرده باشد. او فقط پرت شد، من اصلا او را زیر نگرفتم.

متهم در ادامه اظهاراتش گفت: من آدم شری نیستم، نمی خواستم دعوا بکنم. مقتول حال عجیبی داشت، نمی دانم چرا عصبانی بود و به سمت من حمله کرد و می خواست با من دعوا کند. من هیچ کاری با او نداشتم، فقط ماشین هر دو ما در یک جا کنار هم نهاده شد. او تا این حد عصبانی شد که به سمت من و نامزدم حمله ور شد. من بابت اتفاقی که برای او افتاده، ناراحت هستم و از خانواده اش عذرخواهی می کنم و درخواست بخشش دارم. من پسر آن ها را نمی شناختم و هیچ مشکل و دشمنی ای با آن ها نداشتم. خودشان هم می دانند که من هیچ مسئله ای با فرزندشان نداشتم، فقط ترسیده بودم و فرارم در این مدت هم به خاطر ترسم بود. اشتباه کردم، باید او را به بیمارستان می رساندم. حالا درخواست بخشش دارم و عذرخواهی می کنم.

در ادامه وکیل مدافع متهم در صندلی نهاده شد و خواهان تبرئه موکلش از قتل عمدی شد و گفت موکلش قصد و انگیزه ای برای قتل نداشته و این مرگ یک حادثه بوده است.

با خاتمه جلسه دادگاه، هیئت قضات برای صدور رأی پرونده وارد شور شدند.